بخش اول :
www.farsnews.com/news
برشی از خون دلی که لعل شد»
۳شاعر عراقی که رهبر انقلاب گمشده خود را در اشعار او یافتند.
عراقیها در قالب هیئتهایی برای زیارت به شهر مشهد میآمدند. آنها در صحن حرم امام رضا(علیهالسلام) تجمع میکردند، شعرها و قصایدی میخواند. من ساعتهای طولانی میایستادم و دل به آنها میسپردم؛ با دقت فراوان به کلمات آنها گوش میدادم و به سخنانشان توجه میکردم.
به گزارش حوزه امام و رهبری خبرگزاری فارس، کتاب خون دلی که لعل شد» که راوی خاطرات حضرت آیتالله ای از زندانها و تبعید دوران مبارزات انقلاب اسلامی است، توسط محمّدعلی آذرشب» گردآوری و محمّدحسین باتمانقلیچ» ترجمه شده و مؤسسه حفظ و نشر آثار حضرت آیتالله العظمی ای آن را روانه بازار نشر کرده است.
خبرگزاری فارس قسمت سوم این کتاب که حاوی نکات بدیع و شنیدنی از علاقه حضرت آیتالله ای به زبان عربی است را منتشر میکند.
علاقه به زبان عربی
مادرم در محیط عربی پرورشیافته بود. جد مادرم که از اصفهان به نجف مهاجرت کرد، از خاندان میردامادی» ساکن در نجفآباد اصفهان بود. شاخههایی از این خاندان در نجف اشرف هستند.
پدر مادرم از علمای فاضل و عرب زبان بود، و لذا مادرم در خانهای پرورش یافت که به عربی تکلم میکردند. ایشان پیش از بلوغ با خانواده خود به ایران آمد، و لذا با عربی عامیانه معمول در نجف آشنایی داشت. مادرم با قرآن بهخوبی آشنا بود، و با احادیث شریف و کتب عربی نیز آشنایی داشت.
در مدرسه ابتدایی، قواعد زبان عربی را از طریق کتاب جامع المقدمات نزد برخی از معلمان معمم مدرسه آموختم. درسن یازده یا دوازده سالگی، مطالعه علوم عربی را به صورت جدی و پیگیر آغاز کردم. برادرانم همگی در این حال و هوا مانند من بودند. ولی من به شکل ویژه ای شیفته زبان عربی بودم.
عراقیها در قالب هیئتهایی برای زیارت به شهر مشهد میآمدند. آنها در صحن حرم امام رضا(علیهالسلام) تجمع میکردند، شعرها و قصایدی میخواند. من ساعتهای طولانی میایستادم و دل به آنها میسپردم؛ با دقت فراوان به کلمات آنها گوش میدادم و به سخنانشان توجه میکردم.
وقتی به زبان عربی گوش میسپارم، احساس ویژهای به من دست میدهد. با شنیدن این زبان، از اعماق وجود خود تحت تأثیر قرار میگیرم. در واقع عموم ایرانیان - بهویژه متدینین آنها کموبیش زبان عربی را دوست میدارند. روابط برادرانهای که در طول تاریخ اسلام میان ایرانیان و همسایگان عرب آنها برقرار بوده، از جهت گستردگی، عمق و فراگیری، در میان هیچیک از ملل جهان نظیر ندارد. از همینجا است که درمییابیم موضعگیری برخی اعراب تحت عنوان عربیت، در دفاع از ظالمانه علیه نظام اسلامی ایران، چه خسارت سنگین و چه جنایت بزرگی بوده است؛ حال آنکه از روح گرانهی م آگاهی داشتند و میدانستند موضعگیریشان چه اندازه موجب از بین رفتن این احساسات انسانی بینظیر خواهد شد.
درباره این سایت